راه توبه، توسل به امام حسین (ع) است

حجت الاسلام استاد مهدی دانشمند در حرم مطهر خواهر امام رضا (ع) در اصفهان بیان کرد: قرآن کریم می فرماید پیغمبر همیشه در بین شماست و بر همه واجب است که در  تمامی امور از ایشان پیروی کنند؛ چرا که پیغمبر اسوه حسنه و عقل کل و خاتم انبیا و اشرف مخلوقات است؛ بنابراین باید از او اطاعت کنیم.

حجت الاسلام استاد دانشمند با اشاره به اینکه برخی افراد از درک حکمت خداوند در امور مختلف عاجز هستند، بیان کرد: به همین دلیل نیز وقتی خواسته‌ای از او دارند و به آن نمی‌رسند، به ترک نماز می‌پردازند یا اعتقاد خود به امام حسین (ع)  و… را از دست می‌دهند. خیلی‌ها در خواهش‌های نفسانی یا آرزوهای دنیوی طلبکار ولی خدا هستند؛ انگار حواس‌شان نیست این ما هستیم که محتاج ولی خداییم، وگرنه ولی خدا که محتاج ما نیست.

استاد دانشمند در ادامه با طرح این سوال که چرا امام حسین (ع) در شب و روز عاشورا خطاب به اصحاب خود فرمودند من تکلیف را از شما برداشتم و هر کسی بخواهد می‌تواند برود، تصریح کرد: چون امام حسین (ع) نیاز به احدی نداشتند. باید حواس‌مان باشد که این ما هستیم که محتاج ولی خداییم و وجود و زندگی‌مان وابسته به اوست. ولی خداست که اراده می‌کند، مشکی بپوشیم و برای امام حسین (ع)، مراسم عزاداری به پا کنیم یا راهی کربلا شویم. این درحالی است که ما امام (ع) را فقط برای خودمان می‌خواهیم و نه برای خودشان؛ مثل همین الان که انتظار فرج امام مهدی (ع) را می‌کشیم تا با ظهور خود وضعیت زندگی‌ و جامعه‌مان درست شود و گرنه هنوز خودمان را برای غلامی ایشان آماده نکرده‌ایم.

* حسین (ع)، چراغ هدایت و کشتی نجات است

حجت الاسلام استاد دانشمند با اشاره به اینکه باید به حرف پیغمبر (ص) گوش دهیم و از ایشان اطاعت کنیم، خاطرنشان کرد: انسان زمانی به رشد و تعالی می رسد که از گناه بپرهیزد و ایمان در دلش جای کند. آدمی که به رشد و عقلانیت برسد، دنبال راه چاره و نجات خواهد بود و جست و جو می‌کند و راهی می‌یابد تا زندگی‌اش را پر از نور کند و نه ظلمت. انسان وقتی رشد کند، در می‌یابد که هیچ نوری در این عالم بالاتر از نور امام حسین (ع) نیست. عظمت امام حسین (ع) در آسمان‌ها بسیار بیشتر از روی زمین است. حسین (ع)، چراغ هدایت و کشتی نجات است.

به گفته حجت الاسلام والمسلمین استاد دانشمند، اگر کسی به بلوغ و پختگی و کمال رسیده باشد، می‌داند که دنیا دائما درحال طوفان و طغیان و غرق کردن اهلش است و هیچ وقت نیز آرام نمی‌گیرد؛ لذا خداوند برای این دریای طوفانی کشتی نجاتی را قرارداده است که هر عاقلی که دریا و طوفانش را بشناسد، سوار شدن بر کشتی را بر ماندن در دریا ترجیح می دهد. آدم عاقل و پخته همواره به دنبال نور است و در تاریکی نمی‌ماند. راه توبه، توسل به امام حسین (ع) است؛ چرا که حسین (ع) هادی و چراغ راه و بدر منیر و ستاره درخشان در تاریکی و آب گوارایی است که می‌تواند کام‌ها را از تشنگی نجات دهد. امام حسین (ع) طبیب است؛ طبیبی که جسم و روح را توامان شفا می دهد و در شفا دادن جسم، مراقب روح هم است.