مشکلات خانه نشینی دانش آموزان

فرزانه مستاجران در حالی که در آستانه سال تحصیلی جدید همه مردم کشور به خصوص والدین دانش آموزان به طور جدی با بازگشایی مدارس مخالف هستند و البته با توجه به شرایط موجود در کشور حق دارند این چنین نگران خانواده خود باشند اما از سوی دیگر نگرانی هایی از سوی متولیان آموزش وجود دارد […]

فرزانه مستاجران

در حالی که در آستانه سال تحصیلی جدید همه مردم کشور به خصوص والدین دانش آموزان به طور جدی با بازگشایی مدارس مخالف هستند و البته با توجه به شرایط موجود در کشور حق دارند این چنین نگران خانواده خود باشند اما از سوی دیگر نگرانی هایی از سوی متولیان آموزش وجود دارد که بیان کننده مشکلات و عدم آموزشهایی است که دانش آموزان در اثر سه سال دوری از محیط های آموزشی خواهند دید و باید برای آن نیز چاره ای اندیشیده شود.

مسلما  هیچ ‌چیز جای مناسبات و روابط حضوری کلاس درس را نمی‌گیرد، اما برای جلوگیری از گسترش کرونا، چاره‌ای جز تعطیلی موسسات آموزشی وجود ندارد هرچند دنیا توانست، به صورت مطلوبی خود را با شرایط کرونا وفق دهد. تلاش شد از ابزارهای رسانه‌ای جدید برای زنده نگه‌داشتن رابطه بین معلم و دانش آموز و حفظ انگیزه آنها استفاده شود، اما بسیاری از کشورها از جمله ایران، در زمینه افزایش قدرت انعطاف در مقابله با انزوای ناشی از پاندمی و تقویت جنبه‌های اجتماعی و عاطفی، موفق نبودند و احساس امنیت جمعی در محیط منفرد دیجیتالی آسیب دید.

در اوایل دوره آموزش مجازی، یعنی اسفند ۹۸ تا خرداد ۹۹، مدارس و معلمان درون شرایط غیرمترقبه‌ای پرتاب شدند، در حالی ‌که هیچ‌کس آمادگی لازم را برای ورود به این شرایط نداشت. کمتر کسی انتظار این مدت طولانی را داشت و تصور اولیه این بود که پس از نوروز ۹۹ شرایط عادی خواهد شد و کودکان در مدارس حاضر خواهند بود. حتی پس از آن نیز اغلب انتظار داشتیم، شرایط در تابستان ۹۹ فروکش کند و در مهر ۹۹ در وضعیت عادی، سال تحصیلی را آغاز کنیم. اما کم‌ کم این انتظار رنگ باخت و واقعیت به مدارس و معلمان نشان داد که تا آینده‌ای نامعلوم باید این شرایط را تحمل کنند و بهتر است، سیاست‌های بلندمدت‌تری را در زمینه آموزش اتخاذ کنند.  اما متاسفانه یکسال دیگر نیز گذشت و ما در حال حاضر مهر ۱۴۰۰  را در پیش داریم بدون اینکه هیچ تغییری در سیستم آموزش مجازی  کشور مشاهده شود !  و مسئولان آموزشی هنوز در انتظار بازگشایی مدارس هستند. این در حالی است که در چند ماه اخیر روند واکسیناسیون مناسب نبوده و به تازگی اندکی این روند بهبود یافته است اما گمان نمی رود که تا دو هفته ی دیگر میزان واکسیناسیون به بیش از ۷۰ در صد که حد قابل قبول برای امنیت نسبی جامعه است برسد ضمن اینکه در کشورهای پیشرفته واکسن هایی برای کودکان نیز تعبیه شده است اما  در کشور ما هنوز هیچ تمهیدی برای آن اندیشیده نشده است و تنها صحبت ها و مذاکراتی با کشورهای تولید کننده واکسن کودکان ،هم چون چین شده است.

با وجود تمام این مشکلات فقط چند روزی تا شروع سال تحصیلی جدید باقی مانده است. امسال سومین سال آموزش به صورت مجازی در مدارس است. پرواضح است که آموزش دچار تحولات زیادی شده است. این تحولات از جنبه‌هایی به نفع دانش‌آموزان و معلمان و از طرفی باعث آسیب‌های روحی و روانی مختلفی شده است. شاید بزرگ‌ترین مشکل ایجادشده، تاثیرات روانی تنهایی دانش‌آموزان در منزل است.

 نداشتن فعالیت مناسب، کم‌تحرکی، پرخوری و اینکه دانش‌آموزان طی این سال‌ها از داشتن دوستان خوب محروم شدند همگی جز عامل هایی است که باعث می شود جامعه تمایل به بازگشایی مدارس داشته باشد اما با رعایت تمامی شرایط بهداشتی و واکسیناسیون دانش آموزان که در شرایط فعلی این مهم محیا نیست و بهتر است اگر قرار بر بازگشایی مدارس است از نیمه دوم سال این امر محقق شود تا دولت جدید فرصتی داشته باشد برای اینکه شرایط را محیا کند و واکسیناسیون به اتمام برسد.