عم کنترل خشم در رانندگی و پایانی شوم

یلدا توکلی: خشم در زمان رانندگی و عصبانیت زودهنگام از هرگونه رفتار ترافیکی سایر رانندگان می تواند باعث بروز رفتار ها و حرکات خشونت آمیز شود که نتیجه آن درگیری لفظی و عدم توانایی در کنترل وسیله نقلیه و تصادفات ناگوار خواهد بود.
خشم جاده ای نوع افراطی از رانندگی تهاجمی است که برخی از روانشناسان آن را اختلالی روانی محسوب می کنند. این رفتار ممکن است با ژست های بی ادبانه پشت فرمان ، ناسزا گویی و عدم احتیاط در رانندگی و حتی رانندگی خطرناک و از روی عمد باشد که نتیجه این نوع رفتار تصادف های وحشتناک و بروز درگیری است که ممکن است به مجروح شدن و حتی مرگ افراد منجر شود.
این حالت روانی با حملات مکرر رفتار های تهاجمی و خشونت آمیز، مشخص می شود که به طور واضح متناسب با موقعیتی که فرد در آن قرار دارد نیست، این نوع رفتار ممکن است با خشم لحظه ای، خشونت خانگی و حملات انفجاری همراه باعصبانیت که با پرتاب اشیا همراه است بروز کند.
از جمله علائم شایع خشم جاده ای عبارتند از رانندگی تهاجمی شامل سرعت گرفتن ناگهانی ، ترمز گرفتن ناگهانی ، سپر به سپر کردن با سایر خودروها، کل مسیر را با حرکات چپ و راست خودرو اشغال کردن و مانع شدن عامدانه از سبقت گرفتن خودرو های دیگر، به صدا درآوردن بوق خودرو به صورتی آزاردهنده و تهدید آمیز ، چراغ زدن زیاد و بی مورد ، داد و بیداد کردن و یا نشان دادن رفتار های اخلال گرانه در تونل ها ، پارگینگ ها و محل های توقف و سایر موارد دیگر.
افراد دارای رانندگی تهاجی با بی احتیاطی در زمان رانندگی و عدم رعایت حقوق شهروندی در زمان رانندگی، می کوشند تا احساسات خود را با اینگونه رفتارها تخلیه کنند، در واقع وجود فرهنگ پنهانی در جامعه که در آن سبقت از سایر خودروها نوعی افتخار، برتری و یا نشانه مهارت در رانندگی شناخته می شود خود به تنهایی یکی از عوامل بروز رانندگی تهاجمی است.
خود شیفتگی و خود بزرگ بینی برخی از رانندگان که می پندارند همیشه حق تقدم با آنهاست و این رانندگان دیگر هستند که باید همواره حقوق آنان را رعایت کنند یک نوع باور غلط در اذهان اینگونه افراد است، در واقع کاربران ترافیکی می بایست از هرگونه رفتارهای پرخاشگرانه در رانندگی به جد خودداری کرده چرا که انجام اینگونه رفتارها می تواند زمینه ساز بروز خسارت های جبران ناپذیر و تلخ باشد.