حل مشکل کمبود اعضای اهدایی با فناوری‌های پزشکی بازساختی

دبیر ستاد توسعه فناوری‌های پزشکی بازساختی گفت: به نظر می‌رسد در آینده نه چندان دور بشر دغدغه از دست دادن بافت و اعضای حیاتی را با کمک فناوری سلولهای بنیادی و پزشکی بازساختی به فراموشی سپارد. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری، با ارتقای سطح بهداشت و کشف درمان‌های جدید، سطح سلامت جوامع و میانگین طول عمر در جهان افزایش یافته است.

با این حال درمان بیماری‌های مزمنی که با زوال و تخریب بافت و ارگان‌ها همراه هستند و همچنین بیماری‌های ژنتیکی ارثی و سرطان‌ها هنوز از چالش‌های حل نشده پزشکی امروز به شمار می‌آیند. پزشکی بازساختی یا Regenerative Medicine یکی از شاخه‌های جدید رشته پزشکی است که با پیشرفت روزافزون علم پزشکی و دانش زیست‌شناسی ایجاد شده است. این رشته به طور رسمی از سال ۲۰۰۸ وارد کتاب‌های مرجع پزشکی شد و یکی از فصول کتاب طب داخلی هاریسون را به خود اختصاص داد. با توجه به جایگاه بالای این فناوری برتر در دنیا و اهمیت درمانی و ارزش اقتصادی آن برای جامعه، ستاد توسعه فناوری های پزشکی بازساختی و سلول های بنیادی در سال ۱۳۸۷ در معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌‍‍بنیان ریاست‌جمهوری تشکیل و شروع به فعالیت کرد.

قرار گرفتن علوم سلول های بنیادی در فصل سوم بند ۲-۳ از نقشه جامع علمی کشور به عنوان اولویت های (الف) در علوم پایه و کاربردی نشان دهنده اهمیت این حوزه برای کشور بود و در همین راستا سند ملی علوم و فناوری های سلول های بنیادی در جلسه ۷۳۷ (مورخ ۲۳ مهرماه ۱۳۹۲) شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رسید.

احسان عارفیان، دبیر ستاد توسعه فناوری‌های پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی در این زمینه می‌گوید: پزشکی بازساختی که امروزه بخش بزرگی از پزشکی آینده (Future Medicine) محسوب می‌شود به سرعت به یکی از حوزه‌های مورد علاقه دانشگاه‌ها، مراکز پژوهشی و همچنین شرکت‌های دارویی تبدیل شده است و به دنبال یافتن شیوه‌های نوین درمان بیماری‌هایی است که طب رایج از آن‌ها به عنوان بیماری‌های صعب العلاج یا لاعلاج یاد کرده و پاسخ درمانی مطلوبی برای این دسته موجود نیست. وی ادامه داد: پزشکی بازساختی با تلفیق دانش سلول‌های بنیادی، پزشکی مولکولی، ژنتیک، مهندسی بافت، زیست مواد، ایمنی شناسی، آسیب شناسی و تمامی حوزه های زیست پزشکی در کنار متخصصان بالینی، فرصتی مناسب جهت ایجاد محصولات کاربردی و بیولوژیک را جهت درمان بیماری‌های صعب العلاج فراهم می‌کند.

عارفیان با اشاره به اینکه پیوند سلول‌های بنیادی خونساز مغز استخوان از دهه ۷۰ میلادی آغاز شد؛ اظهار کرد: از سال ۱۹۹۵ به بعد ایمونوسل‌تراپی با استفاده از سلول‌های سیستم ایمنی مانند سلول‌های کشنده طبیعی، سلول‌های T، سلول‌های دندریتیک و ژن درمانی و مواردی از این قبیل مورد توجه محققان و متخصصان علوم بالینی قرار گرفت و از سال ۲۰۰۰ موضوع مهم دست ورزی‌های داخل سلولی و ویرایش ژنوم به عنوان یک شاخه مهم از این علم و فناوری پیشرفت کرد و پس از آن در سال ۲۰۰۶ عبارت جامع” پزشکی بازساختی” برای اولین بار توسط انستیتوی ملی سلامت آمریکا (NIH) تعریف شد تا این علم و فناوری به یک رشته وسیع برای تولید محصولات بر پایه ژن، سلول و بافت تبدیل شود. دبیر ستاد توسعه فناوری‌های پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی افزود: اگر پزشکی بازساختی را به عنوان پزشکی آینده در نظر بگیریم، در مقابل آن پزشکی فعلی را داریم که بیشتر متمرکز بر تشخیص و درمان با داروهای شیمیایی و تا حدی بیوتکنولوژیکی است.

او با اشاره به اینکه در حال حاضر حرکت پزشکی نوین به سمت پزشکی فردمحور و حتی پزشکی دقیق (Precision Medicine) است، عنوان کرد: به همین علت، پزشکی روز به روز به فرآورده‌ها و محصولات بیولوژیک نوین بر پایه ژن، سلول و بافت نیازمندتر است. چنین فرآورده‌هایی با عنوان فناوری‌های پیشرفته ژن، سلول و بافت یا به اختصار AGCTTs تعریف می‌شوند.

عارفیان ادامه داد: این محصولات شامل محصولات یا داروهای زنده نوآورانه و پیچیده‌ای هستند که می‌توان از آنها در درمان انواع بیماری‌های صعب العلاج و کشنده از جمله سرطان‌ها (نظیر سرطان خون و ملانوما)، بیماری‌های تحلیل برنده عصبی (نظیر مالتیپل اسکلروز و پارکینسون)، بیماری‌های ارثی و بیماری‌های خود ایمنی (نظیر دیابت و لوپوس) استفاده کرد. وی به اهمیت ویژه‌ این محصولات در درمان بیماری‌های شدید، نادر یا مزمن که روش‌های درمانی مرسوم برایشان غیر موثر واقع شده است، اشاره و اذعان کرد: هرچند تاکنون تعداد بیماران درمان شده زیاد نیست ولی تولید و مصرف این محصولات به شدت رو به پیشرفت است.

به گفته او، گرایش شدید محققان و دانشمندان جهان به این شاخه از علم و فناوری و سرمایه‌گذاری‌های سنگین کشورهای پیشرفته در این حوزه، حاکی از نقش مهم و چشمگیر این شاخه از علم و فناوری در کسب سهم مهمی از درمان بیماری‌ها در آینده نزدیک دارد و پیش‌بینی می‌شود کشورهای صاحب فناوری در این حوزه از کشورهای صاحب اقتدار در سطح ملی و بین‌المللی محسوب شوند.