اخراج بیماران خاص و صعب العلاج به بهانه کرونا!

فرزانه مستاجران

بیماران خاص و صعب العلاج به آن دسته از بیمارانی گفته می شود که برای درمان آنها شرایط ویژه ای باید فراهم شود. البته تا مدتی قبل در این تعریف عمومیت نداشتن در سطح جامعه نیز جز خصوصیات بیماری های خاص بر شمرده می شد اما متاسفانه رفته رفته سبک زندگی ماشینی باعث افزایش این نوع بیماری ها در جامعه شد و امروز سطح وسیعی از مردم ما را درگیر خود کرده است. ۱۸ اردیبهشت را روز جهانی تالاسمی و بیماری‌های خاص و صعب‌العلاج نامیده‌اند. براساس تعریف وزارت بهداشت، چهار بیماری تالاسمی، هموفیلی، دیالیز و ام اس در زمره بیماران خاص قرار می‌گیرند و درمان این بیماری‌ها به عنوان درمان‌های صعب العلاج به حساب می آید و بیماری‌های سرطان، ام اس، پیوند کلیه، دیابت، اوتیسم، ای بی را نیز جزو بیماری‌های‌ صعب العلاج دسته‌بندی می‌کنند . در کشور ما بنیادی غیر دولتی در سال ۱۳۷۵ برای کمک به ساماندهی و ارتقا وضعیت این بیماران راه اندازی شد. هر چند تمامی خدمات این بنیاد رایگان است اما به دلیل دولتی نبودن آن تا کنون نتوانسته در سیاست گذاری های کشوری برای حمایت از بیماران خاص مداخله ای انجام دهد و در آخر وزارت بهداشت است که تعیین میکند چه میزان کمک و از چه روشی به بیمارن خاص ارائه شود.

مشکل نبود دارو و گرانی آن یکی از مهم ترین مشکلات بیماران خاص و صعب العلاج است که در دوران تحریم به اوج خود رسیده است اما علاوه بر تحریم، این روزها بیماری کرونا نیز باعث افزایش تنش در این گروه از جامعه شده است. یکی از مشکلات اساسی بیماران خاص در روزهای کرونایی این است که مراکز بیماران خاص جدا از سایر مراکز درمانی نیست و باید به همان مراکز درمانی مراجعه کنند، که در این ایامی که گفته می شود بیماران خاص بیشتر در معرض خطرهستند چنین مشکلی به یک بحران برای این قشر تبدیل شده است. یکی دیگر از خطرات جدی که بیماران خاص را تهدید می‌کند، حضور در داروخانه‌ها برای گرفتن دارو هست، ولی چاره‌ای وجود ندارد و متاسفانه داروخانه های معدودی در سراسر کشور داروی مورد نیاز این بیماران را می فروشند که این داروخانه‌ها جزو داروخانه‌های بسیار شلوغ است.

به بیماران خاص توصیه شده است که حتی اگر مراکز مختلف هم بازگشایی شده اند، خودشان رعایت کرده و سعی کنند در منزل بمانند و فقط برای کارهای ضروری خارج شوند اما هیچ تدبیری برای درآمد این قشر آسیب پذیر در روزهای سخت کرونایی نشده است و حتی برخی از مراکز خبر از حساب نشدن مرخصی آنها در این ایام داده اند. مرخصی که ۱۵ روز بیشتر اعلام نشده بود و آن هم شامل حال همه این بیماران خاص نشد و ناچارا بیماران خاص نیز مجبور شدند به سر کار خود برگردند.

مشکلات دارو، بیمه، اشتغال، نحوه برخورد مسوولان، پذیرش جامعه، مشکلات معافیت سربازی، مسکن، سامان نامناسب بیمارستان ها جهت خدمات رسانی و درمان و هزینه های درمانی بالا از عمده مشکلات بیماران خاص است  .در هنگام بروز مشکلاتی از قبیل تحریم های ضدایرانی،و حتی همین کرونا بیماران خاص و خانواده ها و نهادهای مربوط با آنان بیشترین آسیب را می بینند و دوام زندگی دشوار آنان در این شرایط مشکل تر می شود. با وجود اینکه در این روزها گفته شده بیماران خاص از خانه بیرون نیایند اما این بیماران حتی جرات ابراز این بیماری را ندارند زیرا  کارفرمایان بیماران خاص پس از اطلاع از بیماری از بکارگیری آنان شانه خالی می کنند و به جای دادن مرخصی قرار داد آنها را برای دوره جدید تمدید نمی کنند. بیماری خاص در کمین همه افراد جامعه است و هیچ کس از فردای خود خبر ندارد. با کمک به این افراد بار مشکلات جامعه که بر دوش خودمان است را کاهش می دهیم.